Πετρώματα

Ο λασπόλιθος είναι ένας πραγματικά ευχάριστος ιζηματογενής πέτρα που αποτελείται από ένα σύνολο σωματιδίων αργίλου και σωματιδίων μεγέθους ιλύος. Όροι που περιλαμβάνουν αργιλόλιθο και αργιλόλιθο χρησιμοποιούνται συχνά για την τοποθεσία του αργολιθόλιθου, αν και αυτοί συμβουλεύονται πετρώματα των οποίων το μήκος κόκκων εμπίπτει σε αρκετά στενότερα στάδια και κάτω από την σχεδόν εξέταση είναι συχνά τεχνικά λασπόλιθοι. Ο σχιστόλιθος χρησιμοποιείται συχνά για να εξηγήσει τους δύσκολους και σχάσιμους λασπόλιθους (ναυάγιο κατά μήκος των επιπέδων στρωμνής). Το Marl χρησιμοποιείται τακτικά για να εξηγήσει τους πλούσιους σε ανθρακικά τρυφερούς λασπόλιθους.

Ο ασβεστόλιθος είναι ένα ιζηματογενές πέτρωμα όπως περισσότερο από 50% ανθρακικό ασβέστιο (ασβεστίτης - CaCO τρία). Υπάρχουν πολλά εξαιρετικά είδη ασβεστόλιθου που σχηματίζονται μέσω μιας διακλάδωσης τακτικών. Ο ασβεστόλιθος μπορεί να κατακρημνιστεί από νερό (μη κλαστικό, χημικό ή ανόργανο ασβεστόλιθο), που εκκρίνεται με τη χρήση θαλάσσιων οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων των φυκιών και των κοραλλιών

Το Chert είναι ένα μικροκρυσταλλικό ή κρυπτοκρυσταλλικό ύφασμα ιζηματογενούς βράχου που αποτελείται από διοξείδιο του πυριτίου (SiO2). Λαμβάνει χώρα ως οζίδια, εκατοντάδες συσσωρευτές και ως πολυεπίπεδες εναποθέσεις. Το Chert σπάει με ένα κωνχοειδές κάταγμα, συχνά δημιουργώντας πολύ αιχμηρές άκρες. Οι πρώτοι άνθρωποι εκμεταλλεύτηκαν τον τρόπο που σπάει το τσέρκι και το χρησιμοποιούσαν για να διαμορφώσουν εξοπλισμό κοπής και όπλα. Για αυτό το ύφασμα χρησιμοποιείται και το όνομα «πυριτόλιθος».

Το Conglomerate είναι ένα ιζηματογενές πέτρωμα που έχει σχήμα από στρογγυλεμένο χαλίκι και πέτρες μεγέθους ογκόλιθου που τσιμεντώνονται συλλογικά σε μια μήτρα. Η στρογγυλοποίηση των κλώνων δείχνει ότι έχουν μεταφερθεί πολύ μακριά από την αυθεντική τους πηγή (π.χ. μέσω ενός ποταμού ή παγετώνα) ή ότι έχουν μείνει σε περιβάλλον υψηλής ενέργειας για λίγο

Η Breccia είναι ένας βράχος σε σχήμα από γωνιώδες χαλίκι και πέτρες σε μέγεθος ογκόλιθου που έχουν τσιμενταριστεί συλλογικά σε μια μήτρα. Η γωνιώδης φύση των κλαστών υποδηλώνει ότι τώρα δεν έχουν μεταφερθεί πολύ μακριά από την πηγή τους. Υπάρχουν πολυάριθμοι τρόποι σχηματισμού για τη βρέξια. Ορισμένα αποτελούν ενοποιημένο υλικό που συσσωρεύεται σε απότομες πλαγιές λόφων ή στους πρόποδες βράχων.

Τραχύτης, ανοιχτόχρωμο, πολύ λεπτόκοκκο εξωθητικό πυριγενές πέτρωμα που αποτελείται κυρίως από αλκαλικό άστριο με μικρές ποσότητες σκουρόχρωμων ορυκτών όπως βιοτίτη, αμφιβολία ή πυροξένιο. Συνθετικά, ο τραχύτης είναι το ηφαιστειακό ισοδύναμο του πλουτονικού (διεισδυτικού) πετρώματος συενίτη. Οι περισσότεροι τραχύτες παρουσιάζουν πορφυριτική υφή στην οποία υπάρχουν άφθονες

Συενίτης, οποιοδήποτε από μια κατηγορία διεισδυτικών πυριγενών πετρωμάτων που βασικά αποτελούνται από έναν αλκαλικό άστριο και ένα σιδηρομαγνησιακό ορυκτό. Μια μοναδική ομάδα αλκαλικών συενιτών χαρακτηρίζεται από την παρουσία ενός αστριοπαθοειδούς ορυκτού που περιλαμβάνει νεφελίνη, λευκίτη, κανκρινίτη ή σοδαλίτη (βλέπε νεφελινικό συενίτη). Χημικά, οι συενίτες περιλαμβάνουν μια μικρή ποσότητα πυριτίου, απίστευτα μεγάλες ποσότητες αλκαλίων και αλουμίνα. Η κλήση χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο.

Ο ρυόλιθος είναι ένα εξωθητικό πέτρωμα φελσιτών. Λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε πυρίτιο, η λάβα του ρυόλιθου είναι πολύ παχύρρευστη. Ρέει αργά, σαν οδοντόκρεμα που συμπιέζεται έξω από ένα σωλήνα, και τείνει να συσσωρεύεται και να biçim θόλους λάβας. Εάν το μάγμα από ρυόλιθο είναι πλούσιο σε αέριο, μπορεί να εκραγεί εκρηκτικά, σχηματίζοντας ένα αφρώδη στερεοποιημένο μάγμα που ονομάζεται ελαφρόπετρα (μια πολύ ελαφριά, ανοιχτόχρωμη, φυσαλιδώδης μορφή ρυόλιθου)

Ένα διεισδυτικό πυριγενές πέτρωμα, ο περιδοτίτης είναι χονδρόκοκκος και πυκνός. Έχει ανοιχτό έως σκούρο πράσινο χρώμα. Ο περιδοτίτης περιέχει τουλάχιστον 40 τοις εκατό ολιβίνη και λίγο πυροξένιο. Σε αντίθεση με τους κόκκους ολιβίνης, οι κόκκοι πυροξενίου στον περιδοτίτη έχουν ορατή διάσπαση όταν παρατηρούνται κάτω από έναν φακό χειρός. Ο περιδοτίτης σχηματίζει μεγάλο μέρος του μανδύα της Γης και μπορεί να εμφανιστεί ως οζίδια που αναδύονται από τον μανδύα από κιμπερλίτη ή βασάλτη μάγματα.

Το Ignimbrite είναι μια διαστολή σκληρυμένου τάφρου. Οι ιγνιβρίτες είναι πυριγενή πετρώματα που αποτελούνται από θραύσματα κρυστάλλων και πετρωμάτων σε μια εδαφική μάζα με θραύσματα γυαλιού, αν και η αρχική υφή του εδάφους είναι πιθανώς εξαφανισμένη λόγω υψηλών βαθμών συγκόλλησης. Ο όρος ιγνιμπρίτης δεν ενθαρρύνεται πάντα μέσω της Υποεπιτροπής IUGS για τη Συστηματική των Πυριγενών Βράχων.

Ο γρανοδιορίτης είναι ένα διεισδυτικό πυριγενές πέτρωμα φανεριτικής υφής παρόμοιο με το γρανίτη, αλλά περιέχει περισσότερο άστριο πλαγιόκλασο από τον ορθόκλαστο άστριο. Σύμφωνα με το διάγραμμα QAPF, ο γρανοδιορίτης έχει περισσότερο από 20% χαλαζία κατ' όγκο και μεταξύ 65% και 90% του άστριου είναι πλαγιοκλάση. Μια μεγαλύτερη ποσότητα πλαγιοκλάσης θα όριζε τον βράχο ως τοναλίτη.

Αυτός ο ηφαιστειακός βράχος πήρε το όνομά του από τα βουνά των Άνδεων. Ενδιάμεσο σε περιεκτικότητα σε πυρίτιο, έχει συνήθως γκρι χρώμα και μπορεί να είναι λεπτόκοκκο ή πορφυριτικό. Ο ανδεσίτης είναι το ηφαιστειακό ισοδύναμο του διορίτη. Αποτελείται από τα ορυκτά πλαγιοκλάσης άστριος ανδεσίνη και ολιγοκλάση, μαζί με ένα ή περισσότερα σκούρα