Πυριτικά ορυκτά

Το πιο κοινό πυροξένιο, ο αυγίτης, πήρε το όνομά του από την ελληνική λέξη αυγίτες, που σημαίνει «λαμπρότητα»—μια αναφορά στην περιστασιακή γυαλιστερή εμφάνισή του. Οι περισσότεροι αυγίτης έχουν θαμπό, σκούρο πράσινο, καφέ ή μαύρο φινίρισμα. Ο αυγίτης εμφανίζεται κυρίως ως κοντοί, χοντροί, πρισματικοί κρύσταλλοι με τετράγωνη ή οκταγωνική διατομή και μερικές φορές ως μεγάλες, διασπώμενες μάζες. Εμφανίζεται σε μια σειρά στερεών διαλυμάτων στην οποία η διοψίδη και ο εδενβεργίτης είναι τα τελικά μέλη. Ο αυγίτης είναι κοινός σε πετρώματα φτωχά σε πυρίτιο και σε διάφορα άλλα σκουρόχρωμα πυριγενή πετρώματα, καθώς και σε πυριγενή πετρώματα ενδιάμεσης περιεκτικότητας σε πυρίτιο. Εμφανίζεται επίσης σε ορισμένα μεταμορφωμένα πετρώματα που σχηματίζονται σε υψηλές θερμοκρασίες (1,065°F/575°C ή παραπάνω). Ο Αυγίτης είναι ένα κοινό συστατικό των σεληνιακών βασαλτών και ορισμένων μετεωριτών. Αξιοσημείωτες τοποθεσίες κρυστάλλων είναι στη Γερμανία, την Τσεχική Δημοκρατία, την Ιταλία, τη Ρωσία, την Ιαπωνία, το Μεξικό, τον Καναδά και τις ΗΠΑ. Επειδή είναι δύσκολο να γίνει διάκριση μεταξύ αυγίτη, διοψιδίου και εδενβεργίτη στα δείγματα χεριών, όλα τα πυροξένια συχνά αναγνωρίζονται ως αυγίτες.

Το ορυκτό Glaucophane πήρε το όνομά του από δύο ελληνικές λέξεις: glaukos, που σημαίνει «γαλαζοπράσινο». και φαινέσθαι, που σημαίνει «φαίνομαι». Τα δείγματα μπορεί να είναι γκρι, μπλε της λεβάντας ή μπλε μαύρο. Οι κρύσταλλοι είναι λεπτά πρίσματα, συχνά σαν πηχάκια, με κατά μήκος ραβδώσεις. Η αδελφοποίηση είναι κοινή. Η γλαυκοφάνη μπορεί επίσης να είναι μαζική, ινώδης ή κοκκώδης. Όταν ο σίδηρος αντικαθιστά το μαγνήσιο στη δομή του, είναι γνωστό ως σιδηρογλαυκοφάνη. Η γλαυκοφάνη εμφανίζεται σε σχιστόλιθους που σχηματίζονται με μεταμόρφωση υψηλής πίεσης ιζημάτων πλούσιων σε νάτριο σε χαμηλές θερμοκρασίες (έως 400°F/200°C) ή με την εισαγωγή νατρίου στη διαδικασία. Η γλαυκοφάνη συχνά συνοδεύεται από νεφρίτη, επίδοτο, αλμαντίνη και χλωρίτη. Είναι ένα από τα ορυκτά που αναφέρονται ως αμίαντος. Η γλαυκοφάνη και τα σχετικά ορυκτά της είναι γνωστά ως γλαυκοφάνη μεταμορφωμένα πρόσωπα. Η παρουσία αυτών των ορυκτών δείχνει το εύρος των θερμοκρασιών και των πιέσεων κάτω από τις οποίες συμβαίνει η μεταμόρφωση.

Το όνομα ανθοφυλλίτης προέρχεται από τη λατινική λέξη anthophyllum, που σημαίνει "γαρύφαλλο" - μια αναφορά στο χρώμα του ορυκτού από καφέ έως σκούρο καφέ. Τα δείγματα μπορεί επίσης να είναι ανοιχτό πράσινο, γκρι ή λευκό. Ο ανθοφυλλίτης βρίσκεται συνήθως σε κιονώδεις έως ινώδεις μάζες. Οι μονοκρυστάλλοι είναι ασυνήθιστοι. όταν βρίσκονται, είναι πρισματικά και συνήθως ατέρμονα. Η περιεκτικότητα σε σίδηρο και μαγνήσιο στον ανθοφυλλίτη είναι μεταβλητή. Το ορυκτό ονομάζεται σιδηροανθοφυλλίτης όταν είναι πλούσιος σε σίδηρο, νάτριο-ανθοφυλλίτης όταν υπάρχει νάτριο και μαγνησιοανθοφυλλίτης όταν κυριαρχεί το μαγνήσιο. Τιτάνιο και μαγγάνιο μπορεί επίσης να υπάρχουν στη δομή του ανθοφυλλίτη. Ο ανθοφυλλίτης σχηματίζεται από την περιφερειακή μεταμόρφωση πετρωμάτων πλούσιων σε σίδηρο και μαγνήσιο, ιδιαίτερα πυριγενών πετρωμάτων φτωχών σε πυρίτιο. Είναι σημαντικό συστατικό ορισμένων γνεύσιων και κρυσταλλικών σχιστόλιθων και απαντάται παγκοσμίως. Ο ανθοφυλλίτης είναι ένα από τα πολλά ορυκτά που αναφέρονται ως αμίαντος.

Αυτό το μέλος της ομάδας του πλούσιου σε νάτριο και κάλιο άστριος πήρε το όνομά του από την ελληνική λέξη άνορθος, που σημαίνει «όχι ευθεία»—μια αναφορά στην λοξή διάσπασή του. Το Anorthoclase είναι άχρωμο, λευκό, κρεμ, ροζ, ανοιχτό κίτρινο, γκρι ή πράσινο.

Χρησιμοποιείται στην κεραμική και ως ήπιο λειαντικό, η μικροκλίνη είναι ένα από τα πιο κοινά ορυκτά άστριας. Μπορεί να είναι άχρωμο, λευκό, κρεμ έως υποκίτρινο, σομόν ροζ έως κόκκινο ή έντονο πράσινο έως μπλε-πράσινο. Το μικροκλίνιο σχηματίζει βραχείς πρισματικούς ή ταινιοειδείς κρυστάλλους που είναι συχνά σημαντικού μεγέθους: οι μονοί κρύσταλλοι μπορούν να ζυγίζουν αρκετούς τόνους και να φτάσουν τα μέτρα σε μήκος. Οι κρύσταλλοι συχνά πολλαπλασιάζονται, με δύο σετ λεπτών γραμμών σε ορθή γωνία μεταξύ τους. Αυτό δίνει ένα «καρό» αποτέλεσμα που είναι μοναδικό για τη μικροκλίνη μεταξύ των άστρων.

Μέλος της σειράς στερεών διαλυμάτων άστριων καλίου και νατρίου, η σανιδίνη είναι η μορφή άστριου καλίου σε υψηλή θερμοκρασία, που σχηματίζεται στους 1,065°F (575°C) ή παραπάνω. Οι κρύσταλλοι είναι συνήθως άχρωμοι ή λευκοί, υαλώδεις και διαφανείς, αλλά μπορεί επίσης να είναι γκρι, κρεμ ή να εμφανίζονται σε άλλες ανοιχτές αποχρώσεις.

Ένα σημαντικό ορυκτό σχηματισμού πετρωμάτων, η ορθοκλάση είναι το καλιοφόρο τελικό μέλος της σειράς στερεών διαλυμάτων άστριου καλίου νατρίου. Είναι βασικό συστατικό του γρανίτη, οι ροζ κρύσταλλοι του δίνουν στον γρανίτη το τυπικό του χρώμα.

Ο τάλκης είναι ένα φυσικό ορυκτό γνωστό για την απαλότητα, την απαλότητα και την ικανότητά του να απορροφά την υγρασία. Είναι ένα πυριτικό ορυκτό που αποτελείται...

Ο ανδαλουσίτης είναι ορυκτό σχηματισμού πετρωμάτων και είναι ένα μη πυριτικό ορυκτό αργιλίου με τον χημικό τύπο Al2SiO5. Σε υψηλότερες θερμοκρασίες και πιέσεις, ο ανδαλουσίτης μπορεί να μετατραπεί σε πυριτικό.

"Feldspar" είναι το όνομα μιας μεγάλης οργάνωσης πυριτικών ορυκτών που σχηματίζουν πετρώματα που αποτελούν πάνω από το 50% του φλοιού της Γης. Ανακαλύπτονται σε πυριγενή, μεταμορφωμένα και ιζηματογενή πετρώματα σε όλα τα στοιχεία του τομέα. Τα ορυκτά του άστριου έχουν πολύ συγκρίσιμες δομές, χημικές συνθέσεις και σωματικές ιδιότητες. Οι κοινοί άστριοι αποτελούνται από ορθοκλάση (KAlSi3O8), αλβίτη (NaAlSi3O8) και ανορθίτη (CaAl2Si2O8).

Ο χαλαζίας είναι ένα από τα πιο διάσημα ορυκτά στη γη. Εμφανίζεται ουσιαστικά σε όλα τα ορυκτά περιβάλλοντα και είναι το κρίσιμο συστατικό πολλών πετρωμάτων. Ο χαλαζίας είναι επίσης η μέγιστη ποικιλία όλων των ορυκτών, που λαμβάνει χώρα σε κάθε διακριτή γραφειοκρατία, συνήθειες και χρωματισμούς. Υπάρχουν περισσότερα ονόματα σειρών που δίνονται στον Χαλαζία από οποιοδήποτε άλλο ορυκτό. Αν και οι Άστριοι ως ομάδα είναι πιο κανονικοί από τον Χαλαζία, ως ορυκτό άνδρας ή γυναίκα ο χαλαζίας είναι το μέγιστο κοινό ορυκτό.

Ο χλωρίτης είναι το όνομα οργάνωσης για περίπου 10 σχετικά ορυκτά. Ωστόσο, η χρονική περίοδος Chlorite μπορεί να χρησιμοποιηθεί καθεμία για να εξηγήσει την οργάνωση με μοντέρνο τρόπο ή ως συγκεκριμένος όρος για να εξηγήσει οποιοδήποτε άπειρο μέλος του ιδρύματος Chlorite του οποίου η ακριβής ταυτότητα δεν είναι πάντα ρεαλιστική για να αποφασιστεί.