Πύρινοι Βράχοι

Τραχύτης, ανοιχτόχρωμο, πολύ λεπτόκοκκο εξωθητικό πυριγενές πέτρωμα που αποτελείται κυρίως από αλκαλικό άστριο με μικρές ποσότητες σκουρόχρωμων ορυκτών όπως βιοτίτη, αμφιβολία ή πυροξένιο. Συνθετικά, ο τραχύτης είναι το ηφαιστειακό ισοδύναμο του πλουτονικού (διεισδυτικού) πετρώματος συενίτη. Οι περισσότεροι τραχύτες παρουσιάζουν πορφυριτική υφή στην οποία υπάρχουν άφθονες

Συενίτης, οποιοδήποτε από μια κατηγορία διεισδυτικών πυριγενών πετρωμάτων που βασικά αποτελούνται από έναν αλκαλικό άστριο και ένα σιδηρομαγνησιακό ορυκτό. Μια μοναδική ομάδα αλκαλικών συενιτών χαρακτηρίζεται από την παρουσία ενός αστριοπαθοειδούς ορυκτού που περιλαμβάνει νεφελίνη, λευκίτη, κανκρινίτη ή σοδαλίτη (βλέπε νεφελινικό συενίτη). Χημικά, οι συενίτες περιλαμβάνουν μια μικρή ποσότητα πυριτίου, απίστευτα μεγάλες ποσότητες αλκαλίων και αλουμίνα. Η κλήση χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο.

Ο ρυόλιθος είναι ένα εξωθητικό πέτρωμα φελσιτών. Λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε πυρίτιο, η λάβα του ρυόλιθου είναι πολύ παχύρρευστη. Ρέει αργά, σαν οδοντόκρεμα που συμπιέζεται έξω από ένα σωλήνα, και τείνει να συσσωρεύεται και να biçim θόλους λάβας. Εάν το μάγμα από ρυόλιθο είναι πλούσιο σε αέριο, μπορεί να εκραγεί εκρηκτικά, σχηματίζοντας ένα αφρώδη στερεοποιημένο μάγμα που ονομάζεται ελαφρόπετρα (μια πολύ ελαφριά, ανοιχτόχρωμη, φυσαλιδώδης μορφή ρυόλιθου)

Ένα διεισδυτικό πυριγενές πέτρωμα, ο περιδοτίτης είναι χονδρόκοκκος και πυκνός. Έχει ανοιχτό έως σκούρο πράσινο χρώμα. Ο περιδοτίτης περιέχει τουλάχιστον 40 τοις εκατό ολιβίνη και λίγο πυροξένιο. Σε αντίθεση με τους κόκκους ολιβίνης, οι κόκκοι πυροξενίου στον περιδοτίτη έχουν ορατή διάσπαση όταν παρατηρούνται κάτω από έναν φακό χειρός. Ο περιδοτίτης σχηματίζει μεγάλο μέρος του μανδύα της Γης και μπορεί να εμφανιστεί ως οζίδια που αναδύονται από τον μανδύα από κιμπερλίτη ή βασάλτη μάγματα.

Το Ignimbrite είναι μια διαστολή σκληρυμένου τάφρου. Οι ιγνιβρίτες είναι πυριγενή πετρώματα που αποτελούνται από θραύσματα κρυστάλλων και πετρωμάτων σε μια εδαφική μάζα με θραύσματα γυαλιού, αν και η αρχική υφή του εδάφους είναι πιθανώς εξαφανισμένη λόγω υψηλών βαθμών συγκόλλησης. Ο όρος ιγνιμπρίτης δεν ενθαρρύνεται πάντα μέσω της Υποεπιτροπής IUGS για τη Συστηματική των Πυριγενών Βράχων.

Ο γρανοδιορίτης είναι ένα διεισδυτικό πυριγενές πέτρωμα φανεριτικής υφής παρόμοιο με το γρανίτη, αλλά περιέχει περισσότερο άστριο πλαγιόκλασο από τον ορθόκλαστο άστριο. Σύμφωνα με το διάγραμμα QAPF, ο γρανοδιορίτης έχει περισσότερο από 20% χαλαζία κατ' όγκο και μεταξύ 65% και 90% του άστριου είναι πλαγιοκλάση. Μια μεγαλύτερη ποσότητα πλαγιοκλάσης θα όριζε τον βράχο ως τοναλίτη.

Αυτός ο ηφαιστειακός βράχος πήρε το όνομά του από τα βουνά των Άνδεων. Ενδιάμεσο σε περιεκτικότητα σε πυρίτιο, έχει συνήθως γκρι χρώμα και μπορεί να είναι λεπτόκοκκο ή πορφυριτικό. Ο ανδεσίτης είναι το ηφαιστειακό ισοδύναμο του διορίτη. Αποτελείται από τα ορυκτά πλαγιοκλάσης άστριος ανδεσίνη και ολιγοκλάση, μαζί με ένα ή περισσότερα σκούρα

Πετρώματα μεσαίου ή χονδρόκοκκου, γάββροι Σκούρο πράσινο πυροξένιο κατ' αρχήν (αυγίτης και μικρότερες ποσότητες ορθοπυροξενίου συν λευκού ή πράσινου χρώματος πλαγιόκλαση και μαύρου μεγέθους χιλιοστού κόκκοι μαγνητίτη ή/και ιλμενίτη.

Ο βασάλτης είναι το πιο κοινό πέτρωμα στην επιφάνεια της Γης. Τα δείγματα έχουν μαύρο χρώμα και ο καιρός έως σκούρο πράσινο ή καφέ. Ο βασάλτης είναι πλούσιος σε σίδηρο και μαγνήσιο και αποτελείται κυρίως από ολιβίνη, πυροξένιο και πλαγιόκλαση. Τα περισσότερα δείγματα είναι συμπαγή, λεπτόκοκκα και υαλώδη. Μπορούν επίσης να είναι πορφυριτικά, με φαινοκρυστάλλους ολιβίνης, αυγίτη ή πλαγιοκλάσης. Οι τρύπες που αφήνουν οι φυσαλίδες αερίου μπορούν να δώσουν στον βασάλτη μια χονδροειδή πορώδη υφή.