Παράκτια διάβρωση είναι η φθορά του εδάφους και η απομάκρυνση των ιζημάτων της παραλίας ή των θινών από τη δράση των κυμάτων, τα παλιρροιακά ρεύματα, τα ρεύματα κυμάτων, την αποστράγγιση ή τους ισχυρούς ανέμους. Η διάβρωση των ακτών μπορεί να συμβεί κατά μήκος οποιασδήποτε ακτής όπου υπάρχουν κύματα, αλλά είναι πιο συχνή κατά μήκος των ακτών των ηπείρων και των μεγάλων νησιών.
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν στη διάβρωση των ακτών, όπως:
- Αύξηση της στάθμης της θάλασσας: Καθώς ανεβαίνουν τα επίπεδα της θάλασσας, τα κύματα και τα παλιρροιακά ρεύματα που διαβρώνουν την ακτή γίνονται πιο ισχυρά.
- Ενέργεια κυμάτων: Η ενέργεια των κυμάτων που πέφτουν στην ακτή παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της διάβρωσης. Τα κύματα υψηλότερης ενέργειας είναι πιο πιθανό να προκαλέσουν διάβρωση από τα κύματα χαμηλότερης ενέργειας.
- Κλίση παραλίας: Μια απότομη πλαγιά παραλίας μπορεί να αυξήσει την ενέργεια των κυμάτων και να κάνει την παραλία πιο ευάλωτη στη διάβρωση.
- Υλικό παραλίας: Το είδος του υλικού που συνθέτει την παραλία μπορεί επίσης να επηρεάσει τη διάβρωση. Τα σκληρότερα υλικά όπως ο βράχος είναι πιο ανθεκτικά στη διάβρωση από τα μαλακότερα υλικά όπως η άμμος.
- Παράκτιες άμυνες: Ανθρώπινες κατασκευές όπως θαλάσσια τοιχώματα και βουβωνικές χώρες μπορούν να διακόψουν τη φυσική ροή της άμμου κατά μήκος της παραλίας και να προκαλέσουν διάβρωση σε ορισμένες περιοχές ενώ προστατεύουν άλλες.
Η διάβρωση των ακτών μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας πολύτιμων περιουσιών και οικοτόπων, καθώς και την καταστροφή υποδομών όπως δρόμοι και κτίρια. Υπάρχουν διάφορες στρατηγικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διαχείριση της διάβρωσης των ακτών, συμπεριλαμβανομένης της τροφοδοσίας της παραλίας, της κατασκευής θαλάσσιων τοιχωμάτων και άλλων προστατευτικών δομών και της μετεγκατάστασης της ανάπτυξης μακριά από ευάλωτες περιοχές.
